MetaHuman
21 Şubat 2023 2023-04-06 13:01MetaHuman Eğitimi
İçinde yaşadığımız dünyanın en büyük çelişkisi, tüm insanların, yine insan eli ile yaratılan felaketlerle çevrelenmiş olmasıdır. Açlıkla mücadele eden insanlar, ekonomik veya iklim krizi gibi tüm dünyanın içinde kaybolduğu ve felaket senaryolarıyla dolu bir hayatta var olmaya çalışıyoruz. Tüm bunlara gözlerimizi kapatıp, kulaklarımızı tıkasak bile bu baskılardan gene de kaçınamıyoruz çünkü bu sefer de kendi özel hayatlarımızda yaşadığımız yetersizlik hissi, engellenmişlik duygusu ve var olabilmek için giriştiğimiz tüm çabalar, kendi yaşamımızın kişisel felaketleri olarak önümüze seriliyor. Eşler, çocuklar, yakın ve uzak akrabalar, sevgililer, ödenmesi gereken faturalar, ölümler, kayıplar, yoksulluklar ve acılar, geç gelen veya hiç gelmeyen adalet ve tüm bunların yarattığı acılar, öfke, suçluluk duygusu, yalanlar ve kafa karışıklıkları hepimizin kişisel felaketinin bir parçası olmaya devam ediyor.
Tüm bunların yanı sıra travmalar ise hayatımızın tamamını kapsayıcı bir
etkiye sahip hayatsal bir olgu olarak karşımıza çıkıyor. Doğal afetler, savaşlar, şiddet eylemleri gibi toplumsal veya erken yaşam deneyimleri, bir araba kazası ya da büyük bir ameliyat gibi kişisel deneyimlerin hayatımızdaki travmatik etkileri yaşamımızın bir parçası haline geliyor. Son yıllarda tüm dünyanın maruz kaldığı pandemik koşullar, birçoğumuzu travmatize ederek yeni bir ‘kolektif travma deneyimi’ yaşanmasına da neden oldu.
Yaşadığımız tüm bu negatif deneyimler, zihinsel ve bedensel esnekliğimizi kısıtlayarak zaman içinde yaşamımızı kontrolü altına almaya başlıyor. Maruz kaldığımız stres kaynakları ve yaşadığımız irili ufaklı travmatik olaylar zinciri; zihnimizdeki gerginliği, duygularımızdaki dengesizliği ve ruhumuzdaki o kaybolmuşluk hissini besleyerek kaotik bir sistem geliştiriyor. Bu dengesiz beslenme hali ise bir zaman sonra hayatımızda -bilinçli olarak seçmediğimiz- değişimler yaratıyor, sinir sistemimizin ve biyolojimizin kurduğu kusursuz düzenin bozulmasına neden oluyor. Bunlarla baş etmek içinse geliştirdiğimiz kaç(ın)ma, uyuşma ve savaşma tepkileri, sorunları çözmek yerine bizi daha da büyük bir girdabın içine sürüklüyor.
Dış dünyadan aldıklarımızı, içimizde biriktirdiklerimizi ve omuzlarımızda taşıdığımız stresi keşke bir elbiseyi çıkarır gibi çıkartıp bir kenara koyabilsek ancak tüm bunlar eninde sonunda bedenimizin içine nüfuz ediyor ve giderek sinir sistemimizi ele geçiriyor. Ancak sahip olduğumuz bu dirençli ve güçlü organizmanın farkındalığını artırarak, çözüm odaklı bir anlayışla ve iyiliği destekleyici koşullar oluşturarak sağlıklı bir benliğe doğru ilerlememiz mümkün. Bazı teknikler ışığında şefkat, güven ve cesaret becerilerimizi farkındalık pratikleriyle geliştirme; iyileşip, güçlenmemiz için var olan kapasitemizi kullanma şansı elde edebiliriz.
MetaHuman Eğitimi
İçinde yaşadığımız dünyanın en büyük çelişkisi, tüm insanların, yine insan eli ile yaratılan felaketlerle çevrelenmiş olmasıdır. Açlıkla mücadele eden insanlar, ekonomik veya iklim krizi gibi tüm dünyanın içinde kaybolduğu ve felaket senaryolarıyla dolu bir hayatta var olmaya çalışıyoruz. Tüm bunlara gözlerimizi kapatıp, kulaklarımızı tıkasak bile bu baskılardan gene de kaçınamıyoruz çünkü bu sefer de kendi özel hayatlarımızda yaşadığımız yetersizlik hissi, engellenmişlik duygusu ve var olabilmek için giriştiğimiz tüm çabalar, kendi yaşamımızın kişisel felaketleri olarak önümüze seriliyor. Eşler, çocuklar, yakın ve uzak akrabalar, sevgililer, ödenmesi gereken faturalar, ölümler, kayıplar, yoksulluklar ve acılar, geç gelen veya hiç gelmeyen adalet ve tüm bunların yarattığı acılar, öfke, suçluluk duygusu, yalanlar ve kafa karışıklıkları hepimizin kişisel felaketinin bir parçası olmaya devam ediyor.
Tüm bunların yanı sıra travmalar ise hayatımızın tamamını kapsayıcı bir etkiye sahip hayatsal bir olgu olarak karşımıza çıkıyor. Doğal afetler, savaşlar, şiddet eylemleri gibi toplumsal veya erken yaşam deneyimleri, bir araba kazası ya da büyük bir ameliyat gibi kişisel deneyimlerin hayatımızdaki travmatik etkileri yaşamımızın bir parçası haline geliyor. Son yıllarda tüm dünyanın maruz kaldığı pandemik koşullar, birçoğumuzu travmatize ederek yeni bir ‘kolektif travma deneyimi’ yaşanmasına da neden oldu.
Yaşadığımız tüm bu negatif deneyimler, zihinsel ve bedensel esnekliğimizi kısıtlayarak zaman içinde yaşamımızı kontrolü altına almaya başlıyor. Maruz kaldığımız stres kaynakları ve yaşadığımız irili ufaklı travmatik olaylar zinciri; zihnimizdeki gerginliği, duygularımızdaki dengesizliği ve ruhumuzdaki o kaybolmuşluk hissini besleyerek kaotik bir sistem geliştiriyor. Bu dengesiz beslenme hali ise bir zaman sonra hayatımızda -bilinçli olarak seçmediğimiz- değişimler yaratıyor, sinir sistemimizin ve biyolojimizin kurduğu kusursuz düzenin bozulmasına neden oluyor. Bunlarla baş etmek içinse geliştirdiğimiz kaç(ın)ma, uyuşma ve savaşma tepkileri, sorunları çözmek yerine bizi daha da büyük bir girdabın içine sürüklüyor.
Dış dünyadan aldıklarımızı, içimizde biriktirdiklerimizi ve omuzlarımızda taşıdığımız stresi keşke bir elbiseyi çıkarır gibi çıkartıp bir kenara koyabilsek ancak tüm bunlar eninde sonunda bedenimizin içine nüfuz ediyor ve giderek sinir sistemimizi ele geçiriyor. Ancak sahip olduğumuz bu dirençli ve güçlü organizmanın farkındalığını artırarak, çözüm odaklı bir anlayışla ve iyiliği destekleyici koşullar oluşturarak sağlıklı bir benliğe doğru ilerlememiz mümkün. Bazı teknikler ışığında şefkat, güven ve cesaret becerilerimizi farkındalık pratikleriyle geliştirme; iyileşip, güçlenmemiz için var olan kapasitemizi kullanma şansı elde edebiliriz.
MetaHuman Başvuru Formu
